Την ώρα που πλευρά του κεφαλαίου, μέσω «Ημερησίας» αυτή τη φορά, δηλώνει ότι πρέπει να τα βρουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για ένα εθνικό σχέδιο δράσης, ο Γ. Παπανδρέου είχε δηλώσει πως τον χωρίζει άβυσσος από τη ΝΔ. Και για να βεβαιώσει την άβυσσο έδωσε στο ηλεκτρονικό περιοδικό του ΠΑΣΟΚ την πρότασή του από 11 σημεία. Διαβάζουμε εκεί μέσα: «Αύξηση της ρευστότητας στην αγορά». Χρήμα δηλαδή στις επιχειρήσεις, αυτό διακηρύσσει και η ΝΔ. «Αύξηση των δημοσίων επενδύσεων». Εργα, δηλαδή, με δημόσιο χρήμα για ιδιωτικά κέρδη. Το εφάρμοσε το ΠΑΣΟΚ, το συνεχίζει η ΝΔ, το εξαγγέλλει για τη συνέχεια ξανά το ΠΑΣΟΚ. «Αξιοποίηση του ΕΣΠΑ» (αυτό που παλιότερα έλεγαν Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης). Κοινή πρακτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. «Επιδότηση εργασίας». Ανακάλυψη του ΠΑΣΟΚ οι τζάμπα εργάτες, το εφαρμόζει ήδη η ΝΔ για να 'ρθει το ΠΑΣΟΚ να ισχυριστεί ότι μπορεί να το κάνει καλύτερα. «Περιορισμός της σπατάλης». Οποιοσδήποτε δημόσιος υπάλληλος μπορεί να βεβαιώσει ότι δυο δεκαετίες τώρα, τέτοιες μέρες μέσα από τα προσχέδια του κρατικού προϋπολογισμού δίνεται εντολή για πάγωμα του κόστους λειτουργίας των υπηρεσιών. Το εφαρμόζει η ΝΔ, μπορώ καλύτερα λέει το ΠΑΣΟΚ.

Δεν περιμέναμε τα «11 σημεία» του Γ. Παπανδρέου για να διαπιστώσουμε την ταύτιση της πολιτικής που εξαγγέλλει με αυτήν της ΝΔ. Αν το σημειώνουμε είναι γιατί καταδεικνύει το απόλυτο αδιέξοδο στο οποίο βρίσκονται και τα δύο κόμματα της αστικής τάξης ως προς το να παρουσιάσουν φιλολαϊκό προφίλ. Και οι δυο αποδέχονται το βασικό άξονα της «ανταγωνιστικότητας», γεγονός που τους οδηγεί σε απλές αντιγραφές της μίας και μοναδικής συνταγής. Μια συνταγή διαχείρισης που όμως κινείται σε πολύ στενά πλαίσια. Μια συνταγή που δεν μπορεί ποτέ να πει στον εργάτη, θα πάρεις 1.400 μισθό, δεν μπορεί να πει στον άνεργο πάρε επίδομα 1.200 ευρώ, δεν μπορεί να πεί στο γονιό ότι δε θα πληρώσει τα μαλλιά της κεφαλής του στα φροντιστήρια, δεν μπορεί να πει στον άρρωστο ότι θα βρει γιατρειά σε ένα δημόσιο νοσοκομείο.